Εδώ και καιρό όλοι οι γνωστοί και φίλοι μάς ρωτάνε αν μας λείπει το μάθημα στην τάξη. Είναι δυνατό να μη λείπει από τον εκπαιδευτικό η τάξη; Είναι δυνατό να μην του λείπουν οι μαθητές του; Η διά ζώσης επικοινωνία με τους μαθητές και τους κηδεμόνες τους;
Και βέβαια μας λείπει το μάθημα της τάξης. Γι’ αυτό κάνουμε διαδικτυακά μαθήματα! Διότι χωρίς το διαδίκτυο, μέσα στις δύσκολες συνθήκες του παρόντος, δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στα παιδιά μας όσα μπορούμε. Δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να επιτελέσουμε το καθήκον μας. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εκπαιδευτικοί.
Δεν ξέρω πόσοι εργαζόμενοι έχουν το προνόμιο να μεταφέρουν τη δουλειά τους στο διαδίκτυο και να μη βλέπουν διαφορά. Ειδικά για εμάς τους εκπαιδευτικούς, εδώ και πολύ καιρό, στο διαδίκτυο συναντούμε τα ίδια χαμόγελα, τα ίδια μάτια, τις ίδιες φωνές, τις ίδιες μαθητικές προσπάθειες. Βιώνουμε την ίδια χαρά του μαθήματος. Τις ίδιες εμπειρίες εκπαίδευσης.
Την περίοδο της πανδημίας για τους εκπαιδευτικούς το διαδίκτυο δεν αποτέλεσε μια λύση ανάγκης. Αποτέλεσε τον μοναδικό τρόπο να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα. Να προσφέρουν Εκπαίδευση.
Μέσα σε δύσκολες συνθήκες το διαδίκτυο δεν διέσωσε μόνο την ψυχή και το έργο των εκπαιδευτικών. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες το διαδίκτυο κράτησε ζωντανό σχεδόν ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα. Και μάλιστα με σημαντική επιτυχία. Μέσα στη δύσκολη συγκυρία του παρόντος χωρίς διαδίκτυο δεν θα υπήρχε ούτε διδασκαλία ούτε οποιαδήποτε άλλη εκπαιδευτική επικοινωνία. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες χωρίς διαδίκτυο δεν θα υπήρχε Εκπαίδευση.
ΥΓ: Μοναδικές εξαιρέσεις του κανόνα είναι οι περιπτώσεις των μικρών ηλικιών και των ειδικών σχολείων. Σε αυτές τις περιπτώσεις το διαδίκτυο, πράγματι και δυστυχώς, δεν είναι δυνατό να αναπληρώσει το μάθημα της φυσικής τάξης.
