@mathesis.online 47. Σε 1′ – Αρχαία Ελληνικά Β Λυκείου – Το Αδίδακτο Κείμενο της Τράπεζας Θεμάτων 1 – Δημοσθένης, Κατ’ Ἀριστογείτονος A §§15-17.4 Δημήτρης Περβολιανάκης | Φιλόλογος 👉 Διδασκαλία διά ζώσης & εξ αποστάσεως 👉 Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία 👉 Μαθήματα Ανθρωπιστικού Προσανατολισμού: Αρχαία Ελληνικά | Ιστορία | Λατινικά 👉 Κινητό: 6938834336 👉 https://mathesis.online/
Στον λόγο αυτό ο Αριστογείτονας καταγγέλλεται, διότι αμφισβητεί τη δημόσια βράβευση του Δημοσθένη για την πολιτική του προσφορά. Ο κατήγορος απομακρύνεται από νομικά επιχειρήματα και αξιοποιεί τη φιλοσοφία του νόμου ως ηθικό θεμέλιο απόδειξης του φαύλου ήθους του κατηγορούμενου που, παρότι στερημένος των πολιτικών του δικαιωμάτων για χρέη στο δημόσιο, εκμεταλλεύεται τους θεσμούς, για να σπιλώνει αντιπάλους. Ο Δημοσθένης καλεί τους δικαστές να προστατεύσουν τη νομοθεσία από την κατάχρηση και να υπερασπίσουν την ευπρέπεια της πόλης από πρόσωπα που τη ντροπιάζουν. Ειδικά στο δικό μας απόσπασμα ο Δημοσθένης ορίζει τη φύση και τον νόμο ως δυνάμεις που διέπουν, αντιθετικά, την ανθρώπινη ζωή∙ τη φύση ως γνώρισμα ατομικό, ανεξέλεγκτο και, ορισμένες φορές, φαύλο∙ τον νόμο ως στοιχείο κοινά αποδεκτό που αποβλέπει στο συνολικό δίκαιο και συμφέρον, ως θείο δώρο, προϊόν σοφίας, θεραπεία σφαλμάτων και κοινωνική σύμβαση που πρέπει να ρυθμίζει τη ζωή στην πόλη. Έχοντας παραβιάσει λοιπόν όλους τους νόμους ο Αριστογείτονας δεν δικαιούται να τους επικαλείται, για να κατηγορεί άλλους πολίτες.