@mathesis.online

1. Γλώσσα 2020 – Θέμα Γ – Βρείτε μας στο διαδίκτυο: 👉 https://mathesis.online/ 👉 https://www.youtube.com/@mathesis.online 👉 https://www.tiktok.com/@mathesis.online 👉 https://www.instagram.com/mathesis.online/ 👉 https://www.facebook.com/mathesis.online/ 👉 https://www.facebook.com/BasilikiAnagnou/ 👉 https://www.facebook.com/dipervo/ Ενδεικτική απάντηση θέματος Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής («Σε βρίσκει η ποίηση») και ο κατακλείδιος στίχος («Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση») αποδίδουν το θέμα του ποιήματος, τη διασταύρωση της ποίησης με τη ζωή. Αξιοποιώντας επαναλαμβανόμενα δομικά μοτίβα («Εκεί πού αναρωτιέσαι… εκεί που απορείς…», «για πράγματα»), ένα εκτενές ασύνδετο («για πράγματα χιλιοειπωμένα … πραγματώθηκαν»), αντιθέσεις («πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις ≠ πράγματα χιλιοειπωμένα … πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα ≠ πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου … πράγματα που πουλιούνται ≠ πράγματα που σάπισαν … πράγματα που μπόρεσες να κάνεις ≠ πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες … πράγματα που τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν ≠ πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις»), μεταφορές («σάπισαν … σάπια») και την προσωποποίηση της ποίησης («σε βρίσκει η ποίηση») το ποιητικό υποκείμενο ανακαλεί – στοχαστικά, απολογιστικά ή εξομολογητικά – πράξεις και παραλείψεις, πραγματώσεις και ματαιώσεις, βιώματα που αποτελούν την πρώτη ύλη της ποίησης και αφορούν σε πράγματα «που πρώτη φορά αντικρίζεις» και πράγματα «χιλιοειπωμένα»∙ πράγματα καθημερινά «που ξαφνιάζουν» (οξύμωρο σχήμα), πράγματα απροσδόκητα («που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ και τώρα συμβαίνουν») και πράγματα συνηθισμένα («που επαναλαμβάνονται»)∙ πράγματα με εμπορική αξία («που πουλιούνται μόλις πιάσουν κατάλληλη τιμή») και πράγματα χωρίς αξία («που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες»)∙ πράγματα που επιτεύχθηκαν («που μπόρεσες να κάνεις») – ίσως με υψηλό κόστος («που ρίσκαρες τη ζωή σου») – και πράγματα που δεν υλοποιήθηκαν («που τα κατάλαβες αργότερα … τα φοβήθηκες κι απέφυγες ν’ αναλάβεις»)∙ πράγματα που δεν επιτεύχθηκαν παρά την προσπάθεια («τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν») και πράγματα που ήρθαν τυχαία («σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις») ή παρέμειναν ανεκπλήρωτα όνειρα («που μόνο τα ονειρεύτηκες»). Ολόκληρη η ζωή μας αποτελεί υλικό της ποίησης, διότι το παραστατικό β πρόσωπο («αναρωτιέσαι … έλεγες … μάτια σου … έβλεπες … απορείς … μπόρεσες να κάνεις … ρίσκαρες τη ζωή σου … κατάλαβες … φοβήθηκες κι απέφυγες ν’ αναλάβεις … προγραμμάτισες … δεν σου βγήκαν … σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις … ονειρεύτηκες … σε βρίσκει») δεν αντικατοπτρίζει μόνο τον ποιητή ή τον αναγνώστη αλλά κάθε άνθρωπο που αναζητά τη συνδρομή της ποίησης. Η ποίηση ανταμείβει τον ποιητή και τον αναγνώστη για την αφοσίωσή τους. Ανταμείβει βέβαια και κάθε άνθρωπο που επικαλείται την ίδια ή το στοχαστικό της ύφος στην καθημερινότητά του. Προφανώς ακόμα και όσους δεν τη μελετούν συστηματικά και έξω από τα καθιερωμένα σχολικά αναγνώσματα. Υπό αυτή την έννοια βεβαίως ο ρόλος της Ποίησης είναι σημαντικός και στην προσωπική ζωή του υποφαινόμενου / της υποφαινόμενης. Ιδιαίτερα σε στιγμές που η ζωή σχεδιάζει τις μελλοντικές κατευθύνσεις της και οι νεανικές αγωνίες αναζητούν επιτακτικά την αναλγητική επίδραση της στοχαστικής σκέψης.

♬ πρωτότυπος ήχος – Μάθησις Online – Μάθησις Online

 

Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά

αντικρίζεις

για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουνε πια περάσει

για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα

για πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ

και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου

γι’ άλλα που επαναλαμβάνονται μ’ ελάχιστες παραλλαγές

για πράγματα που πουλιούνται μόλις πιάσουν

κατάλληλη τιμή

για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού

ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες

εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις

για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου

για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα

για πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες

ν’ αναλάβεις

για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν

γι’ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά

για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις

για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες

και κάποτε, μία στις χίλιες, πραγματώθηκαν…

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.

Τ. Πατρίκιος, από τη συλλογή «Σε βρίσκει η ποίηση» (2012)

 

Γ. Ποιο είναι το θέμα του ποιήματος, κατά τη γνώμη σας; Ποιο ρόλο έχει η Ποίηση στην προσωπική σας ζωή; Να απαντήσετε αξιοποιώντας τουλάχιστον τρεις (3) κειμενικούς δείκτες (150-200 λέξεις).

 

Ενδεικτική απάντηση θέματος

Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής («Σε βρίσκει η ποίηση») και ο κατακλείδιος στίχος («Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση») αποδίδουν το θέμα του ποιήματος, τη διασταύρωση της ποίησης με τη ζωή. Αξιοποιώντας επαναλαμβανόμενα δομικά μοτίβα («Εκεί πού αναρωτιέσαι… εκεί που απορείς…», «για πράγματα»), ένα εκτενές ασύνδετο («για πράγματα χιλιοειπωμένα … πραγματώθηκαν»), αντιθέσεις («πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις ≠ πράγματα χιλιοειπωμένα … πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα ≠ πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου … πράγματα που πουλιούνται ≠ πράγματα που σάπισαν … πράγματα που μπόρεσες να κάνεις ≠ πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες … πράγματα που τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν ≠ πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις»), μεταφορές («σάπισαν … σάπια») και την προσωποποίηση της ποίησης («σε βρίσκει η ποίηση») το ποιητικό υποκείμενο ανακαλεί – στοχαστικά, απολογιστικά ή εξομολογητικά – πράξεις και παραλείψεις, πραγματώσεις και ματαιώσεις, βιώματα που αποτελούν την πρώτη ύλη της ποίησης και αφορούν σε πράγματα «που πρώτη φορά αντικρίζεις» και πράγματα «χιλιοειπωμένα»∙ πράγματα καθημερινά «που ξαφνιάζουν» (οξύμωρο σχήμα), πράγματα απροσδόκητα («που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ και τώρα συμβαίνουν») και πράγματα συνηθισμένα («που επαναλαμβάνονται»)∙ πράγματα με εμπορική αξία («που πουλιούνται μόλις πιάσουν κατάλληλη τιμή») και πράγματα χωρίς αξία («που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες»)∙ πράγματα που επιτεύχθηκαν («που μπόρεσες να κάνεις») – ίσως με υψηλό κόστος («που ρίσκαρες τη ζωή σου») – και πράγματα που δεν υλοποιήθηκαν («που τα κατάλαβες αργότερα … τα φοβήθηκες κι απέφυγες ν’ αναλάβεις»)∙ πράγματα που δεν επιτεύχθηκαν παρά την προσπάθεια («τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν») και πράγματα που ήρθαν τυχαία («σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις») ή παρέμειναν ανεκπλήρωτα όνειρα («που μόνο τα ονειρεύτηκες»).

Ολόκληρη η ζωή μας αποτελεί υλικό της ποίησης, διότι το παραστατικό β πρόσωπο («αναρωτιέσαι … έλεγες … μάτια σου … έβλεπες … απορείς … μπόρεσες να κάνεις … ρίσκαρες τη ζωή σου … κατάλαβες … φοβήθηκες κι απέφυγες ν’ αναλάβεις … προγραμμάτισες … δεν σου βγήκαν … σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις … ονειρεύτηκες … σε βρίσκει») δεν αντικατοπτρίζει μόνο τον ποιητή ή τον αναγνώστη αλλά κάθε άνθρωπο που αναζητά τη συνδρομή της ποίησης. Η ποίηση ανταμείβει τον ποιητή και τον αναγνώστη για την αφοσίωσή τους. Ανταμείβει βέβαια και κάθε άνθρωπο που επικαλείται την ίδια ή το στοχαστικό της ύφος στην καθημερινότητά του. Προφανώς ακόμα και όσους δεν τη μελετούν συστηματικά και έξω από τα καθιερωμένα σχολικά αναγνώσματα. Υπό αυτή την έννοια βεβαίως ο ρόλος της Ποίησης είναι σημαντικός και στην προσωπική ζωή του υποφαινόμενου / της υποφαινόμενης. Ιδιαίτερα σε στιγμές που η ζωή σχεδιάζει τις μελλοντικές κατευθύνσεις της και οι νεανικές αγωνίες αναζητούν επιτακτικά την αναλγητική επίδραση της στοχαστικής σκέψης.