@mathesis.online 92. Σε 1′ – Αρχαία Ελληνικά Β Λυκείου – Το Αδίδακτο Κείμενο της Τράπεζας Θεμάτων 46 – Ἰσοκράτης, Περὶ εἰρήνης §§3-5 Δημήτρης Περβολιανάκης | Φιλόλογος 👉 Διδασκαλία διά ζώσης & εξ αποστάσεως 👉 Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία 👉 Μαθήματα Ανθρωπιστικού Προσανατολισμού: Αρχαία Ελληνικά | Ιστορία | Λατινικά 👉 Κινητό: 6938834336 👉 https://mathesis.online/
Ο Ισοκράτης επιχειρεί να πείσει τους συμπολίτες του για την ειρήνη, αλλά παράλληλα ασκεί κριτική για τη στάση τους στις πολιτικές συνελεύσεις. Παρατηρεί ότι δεν ακούνε όλους τους ρήτορες με τον ίδιο τρόπο. Δίνουν προσοχή μόνο σε όσους τους ευχαριστούν, ενώ για τους υπόλοιπους δεν ανέχονται ούτε καν να τους ακούν. Ακολουθώντας διαχρονικά μια μεροληψία που οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές. Στη συνέχεια γίνεται πιο επικριτικός και καυστικός. Στην ιδιωτική ζωή οι Αθηναίοι μισούν τους κόλακες που καταστρέφουν οικογένειες, όμως στα δημόσια θέματα δεν τηρούν την ίδια στάση. Ενώ φαινομενικά αποδοκιμάζουν όσους συσχετίζονται με τους λαϊκιστές, τελικά εμπιστεύονται περισσότερο τους κόλακες παρά τους ειλικρινείς πολίτες. Αυτή η στάση των Αθηναίων έχει διαμορφώσει τη νοοτροπία των ρητόρων που συνθέτουν λόγους με κριτήριο όχι το μελλοντικό συμφέρον της πόλης αλλά την προσωρινή ικανοποίηση του ακροατηρίου τους. Καταλήγοντας και στο συμπέρασμα ότι στο τωρινό ζήτημα οι Αθηναίοι φαίνονται να ικανοποιούνται περισσότερο από τους ρήτορες που παρακινούν για πόλεμο παρά από αυτούς που προτείνουν την ειρήνη.