@mathesis.online 67. Σε 1′ – Αρχαία Ελληνικά Β Λυκείου – Το Αδίδακτο Κείμενο της Τράπεζας Θεμάτων 21 – Λυσίας, Ὑπὲρ τῶν Ἀριστοφάνους χρημάτων §§1-4 Δημήτρης Περβολιανάκης | Φιλόλογος 👉 Διδασκαλία διά ζώσης & εξ αποστάσεως 👉 Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία 👉 Μαθήματα Ανθρωπιστικού Προσανατολισμού: Αρχαία Ελληνικά | Ιστορία | Λατινικά 👉 Κινητό: 6938834336 👉 https://mathesis.online/
Ο γιος του Αριστοφάνη καλείται να υπερασπιστεί στο δικαστήριο την τιμή και την περιουσία της οικογένειάς του. Αποτελεί συνήθη τεχνική στην αρχαία αθηναϊκή ρητορεία η αφετηρία με αναφορά στην προσωπική αδυναμία και στο διακύβευμα του ομιλητή που κερδίζει την εύνοια των ακροατών δικαστών επιδεικνύοντας σεμνότητα και απλότητα. Το ήθος του ομιλητή προβάλλεται ακόμα περισσότερο, όταν δίπλα στη ρητορική αδυναμία του τοποθετεί και την ανάγκη να υπερασπιστεί τον πατέρα του, αποδίδοντας στον ρητορικό του αγώνα διάσταση οικογενειακού δράματος. Αντιπαραθέτοντας στην προσωπική του αδυναμία την αποφασιστικότητα και την ολοκληρωμένη προετοιμασία των αντιπάλων οδηγείται φυσιολογικά στο συναισθηματικά διατυπωμένο αίτημα προς τους δικαστές, να του προσφέρουν μια δίκαιη δίκη και να τον ακούσουν με ευνοϊκή και αντικειμενική διάθεση, όπως έκαναν για τους κατηγόρους. Δύο είναι τα βασικά του επιχειρήματα. Ένας κατηγορούμενος που απολογείται ξεκινά πάντα από μειονεκτική θέση. Και ακόμα, οι αντίπαλοι, λόγω της προετοιμασίας και της θέσης τους, σχεδιάζουν τη συκοφαντική πράξη τους χωρίς να διακινδυνεύουν κάτι. Αντίθετα, ο αμυνόμενος που απολογείται αντιμετωπίζει τον μέγιστο υπαρξιακό κίνδυνο.