@mathesis.online 51. Σε 1′ – Αρχαία Ελληνικά Β Λυκείου – Το Αδίδακτο Κείμενο της Τράπεζας Θεμάτων 5 – Λυσίας, Ὑπὲρ τοῦ ἀδυνάτου §§1-3 Δημήτρης Περβολιανάκης | Φιλόλογος 👉 Διδασκαλία διά ζώσης & εξ αποστάσεως 👉 Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία 👉 Μαθήματα Ανθρωπιστικού Προσανατολισμού: Αρχαία Ελληνικά | Ιστορία | Λατινικά 👉 Κινητό: 6938834336 👉 https://mathesis.online/
Ένας ανάπηρος πολίτης κινδυνεύει να χάσει το κρατικό επίδομα που λαμβάνει για την αναπηρία του εξαιτίας μιας άδικης καταγγελίας. Ο αδύναμος πολίτης με ταπεινότητα προσπαθεί να αποδείξει ότι, παρότι φαίνεται να έχει κάποια οικονομική δραστηριότητα, στην πραγματικότητα είναι ανίκανος να εξασφαλίσει την επιβίωσή του χωρίς τη βοήθεια του κράτους. Αξιοποιώντας το σχήμα του απροσδόκητου ο ομιλητής ευγνωμονεί τον κατήγορο που του έδωσε την ευκαιρία να μιλήσει για τη ζωή του και επιχειρηματολογεί με σκοπό να προκαλέσει εύνοια για τον εαυτό του και αντιπάθεια για τον αντίπαλο που ψεύδεται και αντιμετωπίζει με φθόνο έναν αξιέπαινο άνθρωπο που οι άλλοι πολίτες συμπονούν. Ένας κακός χαρακτήρας και συκοφάντης είναι ο κατήγορος που κινητοποιείται αποκλειστικά από τον φθόνο για έναν καλό πολίτη, από τη στιγμή που ο δεύτερος δεν είχε καμία άλλη σχέση μαζί του στο παρελθόν. Καταλήγοντας στην πιο καυστική και έμμεση κριτική: ενώ ο ίδιος «θεραπεύει» την αναπηρία του σώματος με τη δύναμη της ψυχής, ο αντίπαλος τη δική του αθεράπευτη «αναπηρία» δεν την έχει στο σώμα αλλά στο μυαλό.