@mathesis.online 49. Σε 1′ – Αρχαία Ελληνικά Β Λυκείου – Το Αδίδακτο Κείμενο της Τράπεζας Θεμάτων 3 – Ἀντιφῶν, Περὶ τοῦ Ἡρώδου φόνου §§74-76 Δημήτρης Περβολιανάκης | Φιλόλογος 👉 Διδασκαλία διά ζώσης & εξ αποστάσεως 👉 Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία 👉 Μαθήματα Ανθρωπιστικού Προσανατολισμού: Αρχαία Ελληνικά | Ιστορία | Λατινικά 👉 Κινητό: 6938834336 👉 https://mathesis.online/
Περί το 420 π.Χ. ο σοφιστής και ρήτορας Αντιφώντας συνθέτει υπερασπιστικό λόγο για ένα νέο που είναι κατηγορούμενος στη δίκη της δολοφονίας του Αθηναίου πολίτη Ηρώδη. Βασικά επιχειρήματα της υπεράσπισης είναι ότι δεν υπάρχει άμεση απόδειξη ή σαφής λόγος που να δείχνει ενοχή του κατηγορούμενου και ότι ο θάνατος του Ηρώδη οφείλεται μάλλον σε ατύχημα παρά σε δολοφονία. Όταν η δίκη αποκτά πολιτική διάσταση, ο κατηγορούμενος επιχειρεί να αντικρούσει την κατηγορία ότι ο πατέρας του, καταγόμενος από τη Μυτιλήνη, υπήρξε πρωτεργάτης στην αποστασία του νησιού από την αθηναϊκή συμμαχία το 428 π.Χ. Για να κερδίσει την εύνοια, δηλώνει ακατάλληλος να υπερασπιστεί τον πατέρα του λόγω διαφοράς ηλικίας και εμπειρίας και επειδή φοβάται μήπως τον αδικήσει μιλώντας για γεγονότα που γνωρίζει μόνο από φήμες. Δηλώνει όμως και αποφασισμένος να μην τον εγκαταλείψει, όταν συκοφαντείται άδικα, ακόμα κι αν κινδυνεύει με τον λόγο να αδικήσει τις ορθές πράξεις εκείνου. Στο τέλος τονίζει ότι ο πατέρας, παρότι αφοσιωμένος στην Αθήνα, επωμίστηκε αναγκαστικά το σφάλμα της αποστασίας λόγω της συλλογικής ευθύνης.